Moda w 2013 roku: tendencje kulturowe i społeczne

Na wielu blogach mogliście zobaczyć podsumowanie 2013 roku. Początkowo chciałam stworzyć podobny post ze zdjęciami stylizacji, ale uznałam, że to pójście na łatwiznę. W poprzednim roku byliśmy świadkami kilku zjawisk kulturalnych i społecznych w środowisku mody i mediów. Zrodziły się one lub – będąc dokładną – upowszechniły właśnie w tym okresie. Wybrałam cztery z nich, które moim zdaniem są najbardziej interesujące. Jestem racjonalistką i nie wierzę, że uda nam się rozwiązać od ręki wszystkie problemy. Sądzę jednak, że o części z nich będziemy wciąż żywo dyskutować w obecnym 2014 roku. 

• Etyka w modzie

Etyka w modzie to nie tylko tytuł książki Magdaleny Płonki z marca 2013 roku. To temat, którego wcześniej unikano jak ognia (za wyjątkiem kilku filmów dokumentalnych, jakie pojawiały się na przełomie ostatnich lat), a który w 2013 roku wyszedł na światło dzienne. Osobiście uważam, że dopiero wychylił lekko nos za drzwi. Musiało dojść do tragedii (mam tu oczywiście na myśli zawalenie się fabryki w Bangladeszu), by media, blogerzy i inni internauci zareagowali. W efekcie zawarto porozumienie dotyczące wymogów ochrony przeciwpożarowej i bezpieczeństwa w budynkach w Bangladeszu. Media obiegły też informacje, że H&M wprowadził projekt polityki sprawiedliwej płacy, który ma poprawić wysokość zarobków pracowników fabryk. Czy będzie się to wiązało z podwyżką cen asortymentu? Jeszcze nie wiadomo. Wykonano kilka kroków w dobrym kierunku. Osobiście uważam jednak, że bez regulacji prawnych poszczególnych państw, nigdy nie będziemy mówić o rzeczywistej poprawie warunków.

• Slow fashion

Kiedy słyszę o slow fashion – czyli w najogólniejszym rozumieniu: o teorii zrównoważonych zakupów – myślę o Asi ze Styledigger. Racjonalny konsumpcjonizm zaczął stawać się modny i niemałą zasługę mają tutaj właśnie blogerki, które jeszcze kilka lat temu stawiały na ilość rzeczy w szafie i co za tym idzie – nieustanne zaskakiwanie odbiorców. Dziś odnoszę wrażenie, iż odczuliśmy pewne zmęczenie materiału, a gonitwę za tanimi szmatkami zaczęła zastępować potrzeba posiadania tych, które pasują do naszych sylwetek i są dobre jakościowo. Zmianę zauważam także w swoim prywatnym środowisku. Marzenia o dużej garderobie wypełnionej tysiącem sukienek przekształciły się w chęć posiadania większej przestrzeni. Zbyt duża ilość przedmiotów, także ubrań, temu założeniu na pewno nie sprzyja. Odpowiedzią na  filozofię „slow fashion” jest wzrost zainteresowania lokalnymi twórcami. Nie można jeszcze mówić o diametralnej zmianie świadomości ani o tym, że naraz wszyscy przestaniemy chodzić do sklepów sieciowych i ruszymy do butików. Cena wciąż pozostaje najważniejszym wyznacznikiem konsumenckich wyborów, stawiając sieciówki w pozycji wygranej. Jednak zauważyć można, że filozofia „slow fashion” zyskuje coraz większą popularność.

• Plus size

…albo mydlenie oczu rzekomym istnieniem plus size. Co sezon karmimy się bajkami o modelkach z kobiecymi kształtami, które dumnie będą prezentować je na wybiegu. Te zaś chudną w oczach z sezonu na sezon i tym samym zyskują kolejne kontrakty. Jeśli chodzi o samą teorię, najczęściej zgadzamy się, że na wybiegach powinny pojawiać się kobiety o kształtach podobnych naszym (powiedzmy: średniej europejskiej). Jednak jak wskazują badania przeprowadzone przez Uniwersytet w Arizonie, w praktyce sprawa wygląda zupełnie inaczej. Kobiety o wysokim wskaźniku BMI widząc bardzo chude modelki wpadają w kompleksy, bo nie mogą się z nimi identyfikować. Z modelkami plus size już tak, jednak czują się przez to źle. Niezbyt odkrywcza, ale bardzo trafna teza pokazująca, że plus size jest utopią.

•  Gender, transseksualizm, androgyniczność

Jeśli ktoś nie natknął się na tę tematykę choć raz w ostatnim czasie, musi żyć w jaskini. Austria i Niemcy wprowadziły już trzecią płeć. Moda w 2013 roku również dołożyła swoje trzy grosze do tematu płci kulturowej i społecznej. Czuję, że przestaję nadążać. Na każdą kampanię z Andrejem Pejicem w roli głównej patrzę z lekkim niedowierzaniem i dozą nieufności. Na uwagę zasługuje także postać Lei T, czyli pierwszej transseksualnej modelki oraz działalność Katie Grand, redaktorki naczelnej magazynu „Love”, która przez swoją pracę w magazynie, od lat uznawana jest za liderkę tej modowej rewolucji.