Orunia: sesja retro

Orunia to dzielnica, w której nie można zobaczyć mnie często. Mówi się, że jest bardzo niebezpieczna. Odkąd mieszkam w Gdańsku, byłam w niej zaledwie kilka razy, więc nie mnie oceniać całokształt. W dniu sesji spędziłam tam kilka godzin i miejsce to wydało mi się pełne kontrastów.

Podczas zdjęć zaczepia nas wiele osób. Akurat Orunia była na tyle specyficzna, że na jednego miłego przechodnia przypadał drugi –  wulgarny i (w kilku przypadkach) pijany. Ci pierwsi pytali, czy w ogóle mogą przejść, albo czekali na nasz znak i pozwolenie.  Była to bardzo miła odmiana i zachowanie, z którym nie spotkałam się w żadnym innym miejscu, a przynajmniej nie na taką skalę. Oczywiście jest też druga strona medalu i doskonale rozumiem, dlaczego ludzie boją się tamtędy chodzić. Sam tunel jest dość mroczny, brudny i co ważniejsze – można tam spotkać przechodniów, którzy nie są tak uprzejmi, jak Ci opisywani wyżej. Miałam wrażenie, że po którymś z kolei usłyszanym siarczystym wulgaryzmie, na wszelki wypadek zaczęłyśmy opracowywać w głowach możliwe drogi ucieczki.

Murale na ścianach wykonała Anna Taut – artystka, która ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Gdańsku. Są wśród nich pamiątki ślubne, fragmenty płytek ceramicznych, koronkowe serwetki i dziecięce zabawki. Elementy mają przypominać wnętrza mieszkań oruńskich z końca XIX i początku XX wieku – przez co tunel wydaje się nieco bardziej przytulny. Według mnie to strzał w dziesiątkę!

Torba/ bag – Michael Kors
Buty/ shoes – Stradivarius
Sweter/ sweater – secondhand
Spodnie/ pants – secondhand
Zegarek/ watch – Daniel Wellington
Plaszcz/ coat – ZNU

Fot. Ewelina Magryan